Jeremy Camp, toch wel een van Amerika’s bekendste christelijke rockster, die flink wat prijzen op zijn naam heeft staan. Maar ook een tragische, ontroerende liefdesgeschiedenis met zich meedraagt waar hij in zijn autobiografie over schreef. Het verhaal raakte velen en het zal dan ook niet verbazen dat het al snel naar het witte doek werd vertaald, onder de naam van een van Jeremy’s grootste hits ‘I Still Believe‘. Weet de film net zo te overtuigen als de biografie?
‘De steeds populairder wordende popster Jeremy en Melissa worden smoorverliefd op elkaar. Niets kan Jeremy zijn liefde voor Melissa doen wankelen, ook niet wanneer er kanker bij Melissa wordt ontdekt.I Still Believeis een op waarheid gebaseerd verhaal waar liefde maar vooral ook hoop, centraal staat. Met KJ Apa, Britt Robertson, Shania Twain, Gary Sinise.‘
Noem het een emotioneel rollercoaster en je hebt de omschrijving van ‘I Still Believe’. Een omschrijving die deze, bijna twee uur durende film, goed samen weet te vatten, want wauw wat een verhaal! Jeremy en Melissa worden verliefd tijdens hun eerste jaren aan de universiteit. Terwijl Jeremy’s muziek-carrière steeds meer een vlucht neemt, begint Melissa’s gezondheid steeds meer te wankelen. Wat volgt is een tragisch liefdesverhaal vol emotionele momenten, Jeremy’s ode aan de liefde voor zijn eerste vrouw. Een ode die mij helaas niet helemaal wist te overtuigen.
In de film maken we kennis met Jeremy en Melissa door acteurs KJ Apa en Britt Robertson. Laatstgenoemde voelt zich als een vis in het water (het verhaal en haar rol doet hier en daar ietwat denken aan ‘The Longest Ride’ waarin Robertson de sterren van de hemel speelde). De ervaren actrice zet de rol van de krachtige Melissa dan ook met verve neer, weet zich te verplaatsen in haar emoties en laat vooral goed de wanhoop van haar personage naar voren komen. Iets dat je als kijker meteen het verhaal intrekt en waardoor je meerdere keren met tranen in je ogen het verhaal zult volgen. In KJ App vindt Robertson een waardige tegenspeler. Hij vangt de jeugdigheid van zijn personage subliem en zet vooral in de eerste paar minuten overtuigend werk neer. Helaas verzwakt dit iets meer gaandeweg het verhaal. Meerdere malen weet Apa in de emotionele scènes niet te overtuigen door ietwat gebrek aan emotie in de rol. Dit maakte het voor mij lastiger om met hem mee te leven. Gelukkig maakt hij dit in het tweede deel van de film ruimschoots goed en zie je dat hij zich meer comfortabel voelt bij zijn rol. Meerdere malen zat ik op het puntje van mijn stoel om te kijken wat hij zou gaan doen, zou hij kiezen voor zijn vrouw of voor de muziek. De worsteling van zijn personage weet Apa met verve naar het scherm te brengen, waardoor hij zeker op het einde een overtuigend stukje acteerwerk laat zien.
‘I Still Believe is een film die je niet snel in de koude kleren gaat zitten’
De autobiografische verhaallijn in deze film is prachtig. Het bezit alles wat je in een film wilt hebben: ontroering, liefdevolle momenten, spanning. Hoewel de film wordt omschreven als romantische dramafilm, is de onderwerpkeuze in deze film dermate beladen dat het drama aspect meer naar voren komt. De film voelt hierdoor ietwat zwaar, ook omdat de makers een liefdegeschiedenis van een flink aantal jaren in een film van een kleine twee uur willen laten zien. Enige balans met wat meer luchtige momenten was dan ook zeker geen overbodige luxe geweest. Helaas zorgt deze ietwat gejaagde manier van het vertellen van een verhaal ook voor enkele losse eindjes. Zo wordt de verhaallijn van de ouders van Jeremy niet echt uitgelicht, komen we er pas achter wat het beroep van zijn vader is op een mooi moment in de film. Ook Jeremy’s geschiedenis met het geloof, waar deze film vrijwel volledig om draait, komt niet echt goed uit de verf. Iets meer tijd, iets meer aanloop, had ervoor kunnen zorgen dat deze kleine kritiekpunten zeker waren opgelost.
‘I Still Believe’ zoals de titel al meegeeft, draait als derde hoofdpersoon in het verhaal erg om het geloof. Jeremy en Melissa’s acties worden gedreven door hun liefde voor God. In de film wordt hier op een mooie manier aandacht aan besteed, de hoofdpersonen halen hoop en kracht uit hun geloof. En laten zie hoe zij erop vertrouwen dat het geloof hen zal helpen, ook op de momenten dat dit het tegenzit. Wat ik mooi vind aan deze film is dat de filmmakers ervoor hebben gekozen om ook kritisch naar het geloof te kijken en de hoofdpersonage hun twijfels te laten uitspreken. Eerlijkheid gebied wel te zeggen dat het geloof zo’n grote rol in de film speelt, dat het voor mensen die er niets mee hebben wel even wennen zal zijn.
Het filmwerk in deze film is geweldig, we krijgen veel close up shots waardoor je dicht bij de personage wordt gebracht. De filmmakers schuwen er niet van terug om het verhaal in al zijn rauwheid naar voren te brengen. Er wordt gespeeld met licht, donker voor emotionele scènes, meer licht voor de vrolijkere momenten.
‘I Still Believe’ is een mooie emotionele film met hier en daar wat punten van verbetering. Een film die aangrijpt door het tragische verhaal van de hoofdrolspeler, maar tevens ook mooi laat zien hoe men hoop haalt uit de meest moeilijke momenten. Een drama dat je niet in de koude kleren gaat zitten.
Dank Dutch FilmWorks voor de vrijkaartjes voor deze film en Kinepolis Nederland voor de fijne, veilige bioscoopervaring.
